پل ِ صراط

یـک روز  ِ دگــــر ،اگــــر بـبینـــم رویــت

حتی کــــه اگـــر ،اخـــــم کند ابـرویــت

گرجان برهد زجسم؛آن روزخوش است

زیــــرا کــه تمام ِ من،پــُراست از بویـت

در عشق ندانم که چه رازیست ،چنین

دل گشته اسیر  ِچشم  ِ چـون آهویت

از روی پـُـل  ِ صــراط بـــاریــک ِخـــــدا

رد می شــوم ار ،بـــاد دهی گیسویـت

چون مست ِ توام؛بدان که خواهم افتاد

هنگـام  ِ فـُـرود ســر نـَهَـم زانــویــت

در روز  ِقیــامت بـه خدا خواهم گفت

تـا شانه کـُـند مـرا ،کِشی  بــر مویت

آنـــروز اگـــــر تنفّـسی داده شــــود

چـــون بـــاد ،زجا خیزم و آیـم سویت

اینجا کـــه نشد ،ولی سرای بـــاقی

فـــریــاد زنم تــا کـه شَوَم هم کویت

بــا اینــکه زعاشقی بـــلا دیـــده دلم

ارزد ، چــو اگـــر بــــاز بــبینـم رویــت

بــا این دل ِ محزون به گمانم که خدا

اینبــار شود عـاقد و من هــم شویت